Atlantikwall Historiek

Nu nog herken je de vier geschutbeddingen, met aan weerszijden een observatiebunker. De westelijke observatiebunker diende eveneens als commandopost. Bovendien werd ze na verloop van tijd mede gebruikt door de Batterij Deutschland in Bredene. De kanonnen werden onder zware stalen koepels geplaatst om het geschut te beschermen. De geschutstellingen waren door middel van een smalspoorweg verbonden met de verschillende munitieruimtes, die goed verstopt zaten in de duinen. Bij de observatiepost vind je nu nog de oorspronkelijke telemeter, die gebruikt werd om de afstand tot de mogelijke doelwitten op zee te bepalen. Ook een stukje loopgracht en de bomvrije schuilplaats, bleven bewaard. De houten gebouwen, waaronder manschappenverblijven, een officierenverblijf, een wachtpost en een EHBO-post, zijn verdwenen.

Bij de ingang van de batterij, langs de Duinenstraat, bevond zich één van de drie waterputten. Er werd hiervoor een klein monument gebouwd dat de naam kreeg van de beschermheilige van de artilleristen en gevaarlijke beroepen: heilige Barbara. Deze ‚Barbara Brunnen‘ tref je vandaag nog aan. Een andere ingang bevond zich aan de Zeedijk. Op dezelfde plaats is er nog altijd een poort. Na de oorlog en de dood van Albert I kreeg z‘n zoon, Prins Karel, interesse in het Koninklijke Domein. Het was pas na zijn regentschap, in 1950, dat hij er zich definitief vestigde. Het is dankzij hem dat Batterij Aachen (WO I) en de andere constructies uit WO II zo uitzonderlijk goed bewaard bleven. Hij zorgde ervoor dat er niets werd afgebroken, waardoor alles na zijn overlijden gerestaureerd kon worden. Batterij Aachen werd ondertussen ook beschermd als monument.

In de jaren 1941 en 1942 werd de batterij volledig uitgebouwd. Zij bestond uit een centrale observatie- en commandopost, vier geschutstellingen en twee bunkers met veldgeschut dat de flanken moest verdedigen. Er was luchtafweer aanwezig en de batterij beschikte over twee tot drie zoeklichten. Radarinstallaties waren niet voorzien. De soldaten sliepen in personeelsbunkers en verbleven overdag in barakken. De bouwwerken waren onderling met elkaar verbonden door een stelsel van loopgangen. De meeste van deze elementen zijn nog aanwezig en open voor bezoek. De artilleriestukken kregen opnieuw een plaats in de oude stellingen. Veel bunkers werden gerestaureerd en opnieuw ingericht met authentieke objecten. De Batterij Saltzwedel Neu is een schoolvoorbeeld van de Atlantikwall. Door haar goede staat van conservatie kan zij gerekend worden onder de belangrijkste Europese Musea, gespecialiseerd in verdedigingswerken.